Cesarstwo

Timeline

0 - pierwsza koronacja, utworzenie Cesarstwa

Byt polityczny założony przez bogów, to panteon cesarski kształtował kulturę, nie na odwrót.
Duży nacisk na indywidualizm kosztem kolektywizmu.

Todo

Tajne organizacje
Wyjątkowe miejsca/miasta

Główne frakcje

Magowie Krwi
Rody Patrycjuszy
Arcykapłaństwo
Senat
Legiony

Wyniesienie

Rytuał, przeprowadzany w największych z Kuźni Krwi, naznaczający wybranego elfa wyjątkową łaską bogów. Wyniesienie dawało wybranemu moc półbogów. Wyniesieni dowodzili najważniejszymi kampaniami wojennymi, obejmowali najważniejsze funkcje w państwie i stanowili najbardziej zaufany krąg ludzi dookoła cesarza.

Niewolnictwo

Około 70% społeczeństwa stanowili niewolnicy. Najbogatsze elfy w cesarstwie posiadały często setki niewolników, a w przypadku najpotężniejszych magów krwi nawet tysiące.

Elfy nie mogły być niewolnikami, choć zasady te były często łamane z dala od centrum Cesarstwa.

Większość niewolników urodziła się w niewoli, jeżeli przynajmniej jedno z rodziców było niewolnikiem zgodnie z prawem dziecko również nim było.

Hemomancja

Magia krwi. Podobno sam Azon zesłał elfom wiedzę potrzebną do stworzenia tej dziedziny magii. Każde zaklęcie hemomantyczne wymaga użycia energii zawartej we krwi energii, z czasem magowie odkryli sposób na pozyskiwanie tej energii z krwi osób innych niż mag.

Tajniki hemomancji przekazywane były w tajemnicy, często rytualnie i z mistrza na ucznia. Magowie krwi bardzo zazdrośnie strzegli tajemnic swojej sztuki co często doprowadzało ich do konfliktu z Patrycjuszami i Arcykapłanami.

Śmierć w sztuce

Azon, opiekun zmarłych, patron artystów, wywarł duży wpływ na sztukę cesarstwa.

W teatrze powrzechne stały się sztuki dekonstruujące postaci w trzech aktach. Pierwszy to życie tej osoby, drugie scena śmierci i sąd nad duszą (często z postacią Harrana) i ostatecznie trzeci fakt pokazanie życia po śmierci i refleksji nad przeszłością, najczęściej w formie monologu.

Struny to nadnaturalni pomocnicy Azona spełniające role psychopomp, humanoidalne sowy przynoszące natchnienie muzykom. Ich podobizny zobaczyć można w płaskorzeźbach i malunkach na ceramice. Muzyków często traktowano jako osoby mogące słyszeć głosy zmarłych.

Cmentarze cesarskie pełne były dzieł sztuki, posągów, malowideł, rzeźb. Często właśnie w środku cmentarzy stawiano niewielkie amfiteatry.

Gladiatorzy i areny

Pojedynki i walki dla sprawdzenia swojej siły były wychwalane w Cesarstwie. W niemal każdym miasteczku znajdowała się przynajmniej niewielka arena poświęcona Myrosowi, gdzie miejscowi mogli rozwiązywać spory każąc walczyć swoim niewolnikom lub walcząc samemu. Urządzane też były regularne widowiska, nieraz krwawe.

Kontrolę nad większością aren sprawowało kilka rodów Patrycjuszy.

Na większych arenach krew walczących była zbierana i sprzedawana Hemomantom.

Skuteczni wojownicy wśród niewolników byli cennym towarem o który należo dbać. Wielu z nich osiągnęło niemałą sławę przynosząc swoim panom wielkie zyski.

Dobra i zła śmierć

Śmierć w boju dla samej śmierci uznawana była za haniebną, ale już śmierć wojowników by ochronić odwrót towarzyszy lub spełniająca jakiś cel była chwalebna.

Osiągnięcie sukcesu uważano za najważniejszą cnotę, więc osoby które dużo osiągnęły i były starsze traktowano z szacunkiem.